چکیده:
برنامه ریزی یکی از وظایف اصلی مدیریت است که همواره مورد توجه مدیران و سیاست گذاران بوده است. زمانی که برنامه ریزی در مقیاس‌های کلان مورد توجه باشد پیچیدگی‌های خاصی متوجه فرایند برنامه ریزی است که ممکن است منجر به بوجود آمدن تعارضات در برنامه‌ها گردد. در این پژوهش تعارضات بین برنامه ای مورد توجه قرار گرفته و تعارضات مابین برنامه‌های ملی با الگوی اسلامی-ایرانی پیشرفت بررسی شده است. منظور از برنامه‌های ملی برنامه‌هایی است که توسط سازمان‌های ملی تدوین شده و مورد استفاده قرار می‌گیرند. از آنجا که الگوی اسلامی-ایرانی پیشرفت یک سند بالادستی است که تمامی برنامه‌های ملی و سایر اسناد بالادستی باید در هماهنگی و سازگاری با آن تدوین گردند توجه به مسئله تعارض بین برنامه‌های ملی و الگو می‌تواند از اهمیت بالایی برخوردار باشد. مهم‌ترین مسئله در رفع تعارض نگاه جامع برنامه ریزان به تمامی ابعاد برنامه‌ها است تا حتی المقدور تعارضی واقع نگردد اما در برنامه‌های ملی به دلیل پیچیدگی و وسعت برنامه‌ها وقوع تعارض اجتناب ناپذیر است. در این پژوهش مدلی براساس تکنیک‌های برنامه ریزی چند معیاره برای شناسایی و کاهش تعارضات در برنامه‌های ملی پیشنهاد گردیده و مزایای استفاده از آن مورد بحث واقع شده است.